۳۸°۵۳′۵۲″ شمالی ۴۶°۵۱′۲۲″ شرقی / ۳۸٫۸۹۷۷۸°شمالی ۴۶٫۸۵۶۱۱°شرقی / 38. 89778; 46. 85611
چپرلی ( Chaparli ) مرتعی در بالای کوههای جنوب شرقی روستای عباس آباد است[ ۱] . این مرتع سکونتگاه تابستانی ( ییلاق ) آن بخش از اهالی دریلو است که زندگی ایلاتی نیمه ساکن دارند، و همزمان به دامپروری اند کشاورزی مشغولند. این عشایر در واقع از بازماندگان روسای ایل محمد خانلو هستند.
تا اواخر دهه پنجاه خورشیدی حدود چهل خانوار در ییلاق چپرلی چادر زده و فصل گرم سال را در آنجا سپری می کردند. به تدریج منزلت اجتماعی شغل چوپانی تنزل کرد، و بعلت کمبود چوپانان خبره، پرورش گوسفند صرفه اقتصادی خود را از دست داد. در سال های اخیر، عشایر از ترس اینکه ممکن است دادگاه مالکیت مرتع را به اهالی روستای عباس آباد واگذار کند، کوچ تابستانی را از سر گرفته اند، هر چند که تعداد گله ها به صورت محسوسی کم شده است.
در بخش غربی کمپ، بری تسهیل آبدهی گله ها، چشمه را با کانالی سیمانی مجهز کرده اند. در گوشه ای توالت عمومی ساخته شده است. با این حال، هنوز چادرها بر روی زمینی بر پا می شوند که در طی دهه ها از لایه ای ضخیم از فضولات حیوانی تشکیل شده است. در مجموع امکانات رفاهی کمپ حد اقلی است.
اورهان پاموک در کتاب "اسم من قرمز است" رابطه عشق - نفرت ترک ها و سگها را توصیف کرده است. [ ۲] در میان عشایر ارسباران مصداق این وصف را می توان به عینه مشاهده کرد. هر خانوار بین ۲ تا ۵ سگ نگاه میدارد. گوش ها و دوم این سگها را در بدو تولد میبرند. به این حیوانات نان تیلیت شده در شیر میخورانند. هنگامی که گله را برای شیر دوشی به نزدیک چادرها می آورند، سگها در محوطه میخوابند بی آنکه توجهی به رهگذران داشته باشند. بین غروب و طلوع آفتاب سگها رفتاری بشدت تهاجمی دارند، و به غریبه ها حمله می کنند. زدن سگها، حتی برای دفاع، با واکنش خصمانه عشایر جواب داده می شود. در حقیقت اغلب دعوای بین خانوارها به جانبداری از سگها مربوط می شود. این رابطه عاطفی ( منجر به دعوای بین خانوارها ) مورد تقبیح اهالی مؤمن تر روستا نشینان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچپرلی ( Chaparli ) مرتعی در بالای کوههای جنوب شرقی روستای عباس آباد است[ ۱] . این مرتع سکونتگاه تابستانی ( ییلاق ) آن بخش از اهالی دریلو است که زندگی ایلاتی نیمه ساکن دارند، و همزمان به دامپروری اند کشاورزی مشغولند. این عشایر در واقع از بازماندگان روسای ایل محمد خانلو هستند.
تا اواخر دهه پنجاه خورشیدی حدود چهل خانوار در ییلاق چپرلی چادر زده و فصل گرم سال را در آنجا سپری می کردند. به تدریج منزلت اجتماعی شغل چوپانی تنزل کرد، و بعلت کمبود چوپانان خبره، پرورش گوسفند صرفه اقتصادی خود را از دست داد. در سال های اخیر، عشایر از ترس اینکه ممکن است دادگاه مالکیت مرتع را به اهالی روستای عباس آباد واگذار کند، کوچ تابستانی را از سر گرفته اند، هر چند که تعداد گله ها به صورت محسوسی کم شده است.
در بخش غربی کمپ، بری تسهیل آبدهی گله ها، چشمه را با کانالی سیمانی مجهز کرده اند. در گوشه ای توالت عمومی ساخته شده است. با این حال، هنوز چادرها بر روی زمینی بر پا می شوند که در طی دهه ها از لایه ای ضخیم از فضولات حیوانی تشکیل شده است. در مجموع امکانات رفاهی کمپ حد اقلی است.
اورهان پاموک در کتاب "اسم من قرمز است" رابطه عشق - نفرت ترک ها و سگها را توصیف کرده است. [ ۲] در میان عشایر ارسباران مصداق این وصف را می توان به عینه مشاهده کرد. هر خانوار بین ۲ تا ۵ سگ نگاه میدارد. گوش ها و دوم این سگها را در بدو تولد میبرند. به این حیوانات نان تیلیت شده در شیر میخورانند. هنگامی که گله را برای شیر دوشی به نزدیک چادرها می آورند، سگها در محوطه میخوابند بی آنکه توجهی به رهگذران داشته باشند. بین غروب و طلوع آفتاب سگها رفتاری بشدت تهاجمی دارند، و به غریبه ها حمله می کنند. زدن سگها، حتی برای دفاع، با واکنش خصمانه عشایر جواب داده می شود. در حقیقت اغلب دعوای بین خانوارها به جانبداری از سگها مربوط می شود. این رابطه عاطفی ( منجر به دعوای بین خانوارها ) مورد تقبیح اهالی مؤمن تر روستا نشینان است.
wiki: چپرلی