چوی یونگ یا چوئه یونگ ( ۱۳۱۶–۱۳۸۸ ) ، ژنرالی کره ای بود که در دوره گوریو و در شهرستان هونگ سئونگ[ ۱] یا چئوروون[ ۲] متولد شد. وی پس از سرکوب شورش جو ایل شین ( 조일신 ) به یک قهرمان ملی تبدیل شد. همچنین وی در سرکوب شورش دستار سرخ ها شرکت کرد و بعدها با سلسله مینگ برای سرنگونی سلسله مغولی یوآن متحد شد. در سالهای پایانی زندگی چوی یونگ، یی سانگ گه که از زیردستان سابق چوی یونگ بود وی را به خیانت متهم و سپس اعدام کرد. یی سانگ گه بعدها و در سال ۱۳۹۲ سلسله چوسان را تأسیس کرد.
چوی یونگ در طایفه اشرافی چو که انشعابی از قبیله بانفوذ و معتبر چول وون بود به دنیا آمد ( امروزه قبیله چول وون با نام قبیله دونگجو شناخته می شود ) . چوی یونگ نواده پنجم چوئه یو چانگ استاد بزرگ آکادمی سلطنتی جیپ هیون جئون و پسر چوئه وون جیک بود.
او در سبک زندگی ساده و سختگیرانه ای پرورش یافت که در خور یک خانواده اشرافی در گوریو بود. او به آنچه می پوشید و می خورد اهمیت چندانی نمی داد و حتی پس از مشهور شدن و موفقیت، از لباس های خوب و سایر وسایل راحتی اجتناب می کرد. او از اشخاصی که اجناس گران قیمت را آرزو می کردند؛ متنفر بود و سادگی را یک فضیلت می پنداشت. چوی یونگ سخن پدرش را که به او گفته بود با طلا طوری رفتار کرده و دید داشته باش گویی که یک تخته سنگ است، سرلوحه زندگی خود قرار داده بود.
براساس شخصیت و اعتقادات چوی یونگ وی برای امور نظامی فردی بسیار مناسب بود. او با پیروزی در چند نبرد با دزدان دریایی ژاپنی ( واکو ) که در حدود سال ۱۳۵۰ شروع به غارت سواحل کره کرده بودند توانست اعتماد سربازان و پادشاه کشورش را به خود جلب کند.
در سال ۱۳۵۲ و هنگامی که ۳۶ سال سن داشت او توانست شورش جو ایل شین که خود را حاکم گوریو اعلام کرده بود و قصر را محاصره کرده بود و بسیاری از مقامات دربار را کشته بود سرکوب کند، پس از آن وی تبدیل به یک قهرمان ملی شد.
به دلیل اینکه از سال ۱۲۵۹ گوریو کشور خراج گذار یا بوماگوک ( به معنای ملت داماد ) امپراتوری مغولی یوآن بود، چوی یونگ برای کمک به نیروهای یوآن در فرونشاندن شورش دستار سرخ ها در شمال چین به این کشور فرستاده شد. در سال ۱۳۵۴ و در سن ۳۹ سالگی چوی یونگ با دو هزار تیرانداز سواره نظام کره ای به شمال چین اعزام شد سپس با پیوستن بیست هزار سرباز باتجربه اهل گوریو در کانبالوک به وی سپاه اعزامی چوی یونگ تقویت شد. آن ها موفق به سرکوب شورش دستار سرخ ها شدند و به گوریو بازگشتند. با این حال، بعدها سلسله یوآن توسط قیام های جو یوآن جانگ، بنیانگذار سلسله مینگ و چن یولیانگ، بنیانگذار سلسله چن هان، ساقط شد. موفقیت چوی یونگ در طی نزدیک به سی نبرد باعث شهرت و مقبولیت هر چه بیشتر او در گوریو شد. بعد از بازگشت به کره چوی یونگ امپراتور گنگ مین را از مشکلاتی داخلی که سلسله یوآن با آن مواجه و باعث ضعف این کشور شده بود آگاه کرد و این ایده را در ذهن پادشاه به وجود آورد که زمان خوبی برای پس گرفتن بعضی از مناطق شمالی است که قبلاً توسط مغول ها تصرف شده بود. ژنرال چوی یونگ برای بازپس گیری چندین شهر سابق گوریو در غرب رودخانه یالو به شدت جنگید و این کار او باعث خرسندی پادشاه گنگ مین شد. در سال ۱۳۵۶، او به منطقه سانگ سونگ که امروزه در منطقه ونسان قرار دارد حمله کرد، داروغه مغولی - کره ای این منطقه بلافاصله تسلیم نیروهای چوی یونگ شد. اشراف سابق حاکم بر گوریو قبل از تسلیم رسمی گوریو در سال ۱۲۵۹ به مغول ها این منطقه را تسلیم آنها کرده بودند. داروغه تسلیم شده منطقه سانگ سونگ کسی نبود به جز یی جاچون که پسرش معاون داروغه یی سانگ گه مؤسس آینده سلسله چوسان بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچوی یونگ در طایفه اشرافی چو که انشعابی از قبیله بانفوذ و معتبر چول وون بود به دنیا آمد ( امروزه قبیله چول وون با نام قبیله دونگجو شناخته می شود ) . چوی یونگ نواده پنجم چوئه یو چانگ استاد بزرگ آکادمی سلطنتی جیپ هیون جئون و پسر چوئه وون جیک بود.
او در سبک زندگی ساده و سختگیرانه ای پرورش یافت که در خور یک خانواده اشرافی در گوریو بود. او به آنچه می پوشید و می خورد اهمیت چندانی نمی داد و حتی پس از مشهور شدن و موفقیت، از لباس های خوب و سایر وسایل راحتی اجتناب می کرد. او از اشخاصی که اجناس گران قیمت را آرزو می کردند؛ متنفر بود و سادگی را یک فضیلت می پنداشت. چوی یونگ سخن پدرش را که به او گفته بود با طلا طوری رفتار کرده و دید داشته باش گویی که یک تخته سنگ است، سرلوحه زندگی خود قرار داده بود.
براساس شخصیت و اعتقادات چوی یونگ وی برای امور نظامی فردی بسیار مناسب بود. او با پیروزی در چند نبرد با دزدان دریایی ژاپنی ( واکو ) که در حدود سال ۱۳۵۰ شروع به غارت سواحل کره کرده بودند توانست اعتماد سربازان و پادشاه کشورش را به خود جلب کند.
در سال ۱۳۵۲ و هنگامی که ۳۶ سال سن داشت او توانست شورش جو ایل شین که خود را حاکم گوریو اعلام کرده بود و قصر را محاصره کرده بود و بسیاری از مقامات دربار را کشته بود سرکوب کند، پس از آن وی تبدیل به یک قهرمان ملی شد.
به دلیل اینکه از سال ۱۲۵۹ گوریو کشور خراج گذار یا بوماگوک ( به معنای ملت داماد ) امپراتوری مغولی یوآن بود، چوی یونگ برای کمک به نیروهای یوآن در فرونشاندن شورش دستار سرخ ها در شمال چین به این کشور فرستاده شد. در سال ۱۳۵۴ و در سن ۳۹ سالگی چوی یونگ با دو هزار تیرانداز سواره نظام کره ای به شمال چین اعزام شد سپس با پیوستن بیست هزار سرباز باتجربه اهل گوریو در کانبالوک به وی سپاه اعزامی چوی یونگ تقویت شد. آن ها موفق به سرکوب شورش دستار سرخ ها شدند و به گوریو بازگشتند. با این حال، بعدها سلسله یوآن توسط قیام های جو یوآن جانگ، بنیانگذار سلسله مینگ و چن یولیانگ، بنیانگذار سلسله چن هان، ساقط شد. موفقیت چوی یونگ در طی نزدیک به سی نبرد باعث شهرت و مقبولیت هر چه بیشتر او در گوریو شد. بعد از بازگشت به کره چوی یونگ امپراتور گنگ مین را از مشکلاتی داخلی که سلسله یوآن با آن مواجه و باعث ضعف این کشور شده بود آگاه کرد و این ایده را در ذهن پادشاه به وجود آورد که زمان خوبی برای پس گرفتن بعضی از مناطق شمالی است که قبلاً توسط مغول ها تصرف شده بود. ژنرال چوی یونگ برای بازپس گیری چندین شهر سابق گوریو در غرب رودخانه یالو به شدت جنگید و این کار او باعث خرسندی پادشاه گنگ مین شد. در سال ۱۳۵۶، او به منطقه سانگ سونگ که امروزه در منطقه ونسان قرار دارد حمله کرد، داروغه مغولی - کره ای این منطقه بلافاصله تسلیم نیروهای چوی یونگ شد. اشراف سابق حاکم بر گوریو قبل از تسلیم رسمی گوریو در سال ۱۲۵۹ به مغول ها این منطقه را تسلیم آنها کرده بودند. داروغه تسلیم شده منطقه سانگ سونگ کسی نبود به جز یی جاچون که پسرش معاون داروغه یی سانگ گه مؤسس آینده سلسله چوسان بود.
wiki: چوی یونگ