چوکده. [ ک َ دَ / دِ ] ( اِ ) کفشی که گالش ها یعنی طایفه ای از دامداران جنگل نشین نواحی دیلمان و گیلان و مازندران در هنگام برف بپای خود می بندند تا در برف فرونروند. این کفش را بزبان اهل محل چوکده گویند. ( از ایران باستان ج 2 ص 1083 ). چُغَتَه.
فرهنگ فارسی
کفش که گالش ها یعنی طایفه ای از دامداران جنگل نشین نواحی دیلمان و گیلان و مازندران در هنگام برف می بندند ٠
