چوکان

لغت نامه دهخدا

چوکان. [ چ َ ] ( اِ ) صورتی از چوگان. رجوع به چوگان شود.

چوکان. ( اِخ ) از قرای بلوک خواجه فارس است. ( مرآت البلدان ج 4 ص 289 ).

فرهنگ فارسی

از قرای بلوک خواجه فارس است

پیشنهاد کاربران

در زبان رامینی یعنی هوای موقع طلوع.
مثلاً:
بو چوکانه شوخ حاره.
یعنی:
هوای طلوع خیلی گرمه

بپرس