چوشینگورا ( 忠臣蔵 ) به معنی گنجینهٔ ملازمان وفادار، داستانی در ادبیات، تئاتر و فیلم در ارتباط با حادثه تاریخی چهل و هفت رونین و مأموریت آن ها برای انتقام مرگ امیرشان است. این حکایت به صورت نمایش نامه و برنامهٔ تلویزیونی نیز تهیه شده است. به طوری که در طی سال های ۱۹۹۷–۲۰۰۷ ده گونه برنامه مختلف در مورد این حکایت ساخته شده است.
چوشینگورا معروف ترین نمایش نامهٔ کلاسیک ژاپنی است. چُوشینگُورا ( گنجینهٔ ملازمان وفادار ) در بیش از دو و نیم سده ای که از نخستین نمایش آن می گذرد همچنان مقامِ بلند خود را به عنوانِ مشهورترین و مردم پسندترین اثر در هنرهای نمایشی ژاپن حفظ کرده است. هنوز نیم قرنی سپری نشده، در سال ۱۷۹۴ میلادی، روایتی از آن به چینی برگردانده شده و به اجرا درآمده است. از ۱۸۸۰ میلادی ترجمه های این نمایش به زبان های اروپائی—انگلیسی، فرانسه و آلمانی—به چاپ رسیده اند. در ویراسته های متعددِ دائرةالمعارف بریتانیائی که پیش از دههٔ پنجاه میلادی به طبع رسیده اند تنها مقاله ای که به یک اثر ادبی ژاپنی تخصیص داده شده بود مقاله ای بود در باب چهل و هفت سامورایی بی سرور بود.
مبنای تاریخی روایت حادثه آکو در سال ۱۷۰۱ آغاز می شود. توکوگاوا تسونایوشی شوگون حاکم شوگون سالاری توکوگاوا، آسانو ناگانوری دایمیوی آکو، هیوگو را مأمور پذیرش فرستاده ها از دربار امپراتوری در کیوتو قرار داد. شوگون همچنین یکی از اشراف بنام کیرا یوشیناکا را به عنوان مسئول آموزش تشریفات به آسانو ناگانوری منصوب کرد. روز پذیرایی، در قلعه ادو، آسانو شمشیر کوتاه واکیزاشی را کشید و قصد کشتن کیرا را داشت. دلایل وی مشخص نیست، اما بسیاری ادعا می کنند که توهین وی را تحریک کرده است. او به ارتکاب هاراکیری محکوم شد، اما کیرا هیچ مجازاتی دریافت نکرد. شوگون سالاری ( باکوفو ) همچنین زمین های آسانو ناگانوری در آکو، هیوگو را نیز مصادره کرد بدین ترتیب سامورایی هایی که در خدمت وی بودند نیز کار خود را از دست دادند و به رونین ( سامورایی بدون ارباب ) تبدیل شدند.
تقریباً دو سال بعد، اوایشی یوشیئو، که یک سامورایی عالی رتبه در خدمت آسانو بود، یک گروه چهل و شش / چهل و هفت نفری از رونینها را رهبری کرد. آنها به عمارت کیرا در ادو وارد شدند، کیرا را دستگیر و اعدام کردند و سر او را بر روی قبر آسانو در معبد سنگاکو ( واقع در توکیوی کنونی ) گذاشتند. آنها سپس خود را به مقامات رسمی تحویل داده و به ارتکاب این جرم به هاراکیری محکوم شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچوشینگورا معروف ترین نمایش نامهٔ کلاسیک ژاپنی است. چُوشینگُورا ( گنجینهٔ ملازمان وفادار ) در بیش از دو و نیم سده ای که از نخستین نمایش آن می گذرد همچنان مقامِ بلند خود را به عنوانِ مشهورترین و مردم پسندترین اثر در هنرهای نمایشی ژاپن حفظ کرده است. هنوز نیم قرنی سپری نشده، در سال ۱۷۹۴ میلادی، روایتی از آن به چینی برگردانده شده و به اجرا درآمده است. از ۱۸۸۰ میلادی ترجمه های این نمایش به زبان های اروپائی—انگلیسی، فرانسه و آلمانی—به چاپ رسیده اند. در ویراسته های متعددِ دائرةالمعارف بریتانیائی که پیش از دههٔ پنجاه میلادی به طبع رسیده اند تنها مقاله ای که به یک اثر ادبی ژاپنی تخصیص داده شده بود مقاله ای بود در باب چهل و هفت سامورایی بی سرور بود.
مبنای تاریخی روایت حادثه آکو در سال ۱۷۰۱ آغاز می شود. توکوگاوا تسونایوشی شوگون حاکم شوگون سالاری توکوگاوا، آسانو ناگانوری دایمیوی آکو، هیوگو را مأمور پذیرش فرستاده ها از دربار امپراتوری در کیوتو قرار داد. شوگون همچنین یکی از اشراف بنام کیرا یوشیناکا را به عنوان مسئول آموزش تشریفات به آسانو ناگانوری منصوب کرد. روز پذیرایی، در قلعه ادو، آسانو شمشیر کوتاه واکیزاشی را کشید و قصد کشتن کیرا را داشت. دلایل وی مشخص نیست، اما بسیاری ادعا می کنند که توهین وی را تحریک کرده است. او به ارتکاب هاراکیری محکوم شد، اما کیرا هیچ مجازاتی دریافت نکرد. شوگون سالاری ( باکوفو ) همچنین زمین های آسانو ناگانوری در آکو، هیوگو را نیز مصادره کرد بدین ترتیب سامورایی هایی که در خدمت وی بودند نیز کار خود را از دست دادند و به رونین ( سامورایی بدون ارباب ) تبدیل شدند.
تقریباً دو سال بعد، اوایشی یوشیئو، که یک سامورایی عالی رتبه در خدمت آسانو بود، یک گروه چهل و شش / چهل و هفت نفری از رونینها را رهبری کرد. آنها به عمارت کیرا در ادو وارد شدند، کیرا را دستگیر و اعدام کردند و سر او را بر روی قبر آسانو در معبد سنگاکو ( واقع در توکیوی کنونی ) گذاشتند. آنها سپس خود را به مقامات رسمی تحویل داده و به ارتکاب این جرم به هاراکیری محکوم شدند.
wiki: چوشینگورا