چوزه باز. [ زَ / زِ ] ( نف مرکب ) آنکه چوزه بازد. چوزگان ببازی گیرد. || آنکه چوز را ببازد. || زن پیر که مایل بمردان جوان باشد. ( ناظم الاطباء ). جوان سال پسند.
