چوبک، صادق (بوشهر ۱۲۹۵ـ امریکا ۱۳۷۷ش)
چوبک، صادق
داستان نویس و مترجم ایرانی. در خانواده ای بازرگان پرورش یافت. در بوشهر و شیراز درس خواند و در ۱۳۱۶، از کالج امریکایی تهران دیپلم ادبی گرفت. در همان سال به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در سال تحصیلی ۱۳۱۶ـ۱۳۱۷، در خرمشهر تدریس کرد. سپس با سمت مترجم زبان انگلیسی، در وزارت دارایی، ادارۀ روابط عمومی سفارت انگلیس و از ۱۳۲۸، در شرکت نفت به کار پرداخت. او از نویسندگانی بود که به نوآوری در ادبیات معاصر می اندیشید. در داستان هایش به کاوش در زندگی آدم های لایه های زیرین اجتماع پرداخت و کوشید با بازآفرینی لحن آنان، با بی طرفی، روحیات و دنیای بی رحم شان را نمایش دهد. نخستین ترجمه ها (آثاری از یوجین اونیل، آرتور دی اچ لارنس و اشنیتسلر) و داستان هایش را در مجلات سخن و مردم به چاپ رساند. در همین دوره دو مجموعه از بهترین داستان هایش، خیمه شب بازی (۱۳۲۴ش) و انتری که لوطیش مرده بود (۱۳۲۸ش)، را منتشر کرد. در ۱۳۳۴ در سمینار دانشگاه هاروارد امریکا شرکت کرد و سپس به دعوت کانون نویسندگان شوروی به مسکو رفت. در همین سال پینوکیو اثر کارلو کولودی را با نام آدمک چوبی به فارسی ترجمه کرد. پس از انتشار رمان رئالیستیِ تنگسیر (۱۳۴۲ش) و دو مجموعۀ چراغ آخر (۱۳۴۴ش) و روز اول قبر (۱۳۴۴ش)، رمان نوآورانۀ سنگ صبور (۱۳۴۵ش) را منتشر کرد. ترجمۀ انگلیسی این اثر به قلم محمدرضا قانون پرور در ۱۹۸۹، در کالیفرنیا منتشر شد. مجموعه هایی نیز از داستان های کوتاهش به انگلیسی ترجمه شده است. چوبک در ۱۳۴۹/۱۹۷۰ یک سال به نام استاد مهمان در دانشگاه یوتا تدریس کرد. در ۱۳۵۱ش در کنفرانس نویسندگان آسیایی و افریقایی در قزاقستان شرکت کرد. در همین سال گزیده ای از آثارش به قلم کمیسارف و عثمانووا به روسی ترجمه و منتشر شد. چوبک در ۱۳۵۳، پس از این که خود را بازنشسته کرد، نخست به انگلستان و سپس به امریکا رفت و تا پایان زندگی همان جا ماند. آخرین اثرش مهپاره، ترجمه ای از داستا ن های عاشقانۀ هندی است.
چوبک، صادق
داستان نویس و مترجم ایرانی. در خانواده ای بازرگان پرورش یافت. در بوشهر و شیراز درس خواند و در ۱۳۱۶، از کالج امریکایی تهران دیپلم ادبی گرفت. در همان سال به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در سال تحصیلی ۱۳۱۶ـ۱۳۱۷، در خرمشهر تدریس کرد. سپس با سمت مترجم زبان انگلیسی، در وزارت دارایی، ادارۀ روابط عمومی سفارت انگلیس و از ۱۳۲۸، در شرکت نفت به کار پرداخت. او از نویسندگانی بود که به نوآوری در ادبیات معاصر می اندیشید. در داستان هایش به کاوش در زندگی آدم های لایه های زیرین اجتماع پرداخت و کوشید با بازآفرینی لحن آنان، با بی طرفی، روحیات و دنیای بی رحم شان را نمایش دهد. نخستین ترجمه ها (آثاری از یوجین اونیل، آرتور دی اچ لارنس و اشنیتسلر) و داستان هایش را در مجلات سخن و مردم به چاپ رساند. در همین دوره دو مجموعه از بهترین داستان هایش، خیمه شب بازی (۱۳۲۴ش) و انتری که لوطیش مرده بود (۱۳۲۸ش)، را منتشر کرد. در ۱۳۳۴ در سمینار دانشگاه هاروارد امریکا شرکت کرد و سپس به دعوت کانون نویسندگان شوروی به مسکو رفت. در همین سال پینوکیو اثر کارلو کولودی را با نام آدمک چوبی به فارسی ترجمه کرد. پس از انتشار رمان رئالیستیِ تنگسیر (۱۳۴۲ش) و دو مجموعۀ چراغ آخر (۱۳۴۴ش) و روز اول قبر (۱۳۴۴ش)، رمان نوآورانۀ سنگ صبور (۱۳۴۵ش) را منتشر کرد. ترجمۀ انگلیسی این اثر به قلم محمدرضا قانون پرور در ۱۹۸۹، در کالیفرنیا منتشر شد. مجموعه هایی نیز از داستان های کوتاهش به انگلیسی ترجمه شده است. چوبک در ۱۳۴۹/۱۹۷۰ یک سال به نام استاد مهمان در دانشگاه یوتا تدریس کرد. در ۱۳۵۱ش در کنفرانس نویسندگان آسیایی و افریقایی در قزاقستان شرکت کرد. در همین سال گزیده ای از آثارش به قلم کمیسارف و عثمانووا به روسی ترجمه و منتشر شد. چوبک در ۱۳۵۳، پس از این که خود را بازنشسته کرد، نخست به انگلستان و سپس به امریکا رفت و تا پایان زندگی همان جا ماند. آخرین اثرش مهپاره، ترجمه ای از داستا ن های عاشقانۀ هندی است.