به چوبان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.
فردوسی.
گله دار و چوبان همه کشته شدسر بخت ایرانیان گشته شد.
فردوسی.
چو از روز یک ساعت اندرگذشت بیامد بدرگاه چوبان ز دشت.
فردوسی.
رجوع به چوپان و شبان شود.چوبان
لغت نامه دهخدا
به چوبان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.
سر بخت ایرانیان گشته شد.
بیامد بدرگاه چوبان ز دشت.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
رمه بان ( اسم، صفت ) ‹رمه وان› [قدیمی] ramebān = چوپان: ◻︎ گرگ گیاخوار و گوسفند دریده / در رمهٴ من بُوَند و من رمه بانم ( سوزنی: ۴۵۵ ) .