چو مین

چو مین ( /ˈtʃaʊ ˈmeɪn/ و /ˈtʃaʊ ˈmiːn/ ، simplified Chinese ) رشته فرنگی چینی سرخ شده با سبزیجات و گاهی گوشت یا توفو است. این نام رومانیزه شدن تایشانیchāu - mèn است. این غذا در سراسر دیاسپورای چینی محبوب است و در منوی اکثر رستوران های چینی در خارج از کشور ظاهر می شود. این غذا به خصوص در هند، [ ۱] نپال، انگلستان، و ایالات متحده محبوب است.
واژه های chow mein به معنای «رشته فرنگی سرخ شده» است، همچنین به راحتی در انگلیسی به «رشته سرخ شده» ترجمه می شود، chow به معنی «سرخ شده» و mein به معنای «رشته فرنگی» است.
در آشپزی آمریکایی چینی، این غذای سرخ شده ای است که شامل نودل، گوشت ( مرغ معمول ترین است اما گوشت خوک، گوشت گاو، میگو یا توفو نیز گاهی جایگزین می شود ) ، پیاز و کرفس است. این غذا اغلب به عنوان یک غذای خاص در رستوران های چینی سرو می شود. در رژیم گیاه خواری یا وگان چو ماین نیز رایج است.
چو ماین سنتی با رشته فرنگی تخم مرغ درست می شود که آن را می جوشانند و صاف می کنند و می گذارند تا خشک شود. این خوراکی با هر یک از غذاهای دریایی، اغلب فقط میگو، مرغ، گوشت گاو یا گوشت خوک کبابی تهیه می شود. رستوران ها یک نوع ترکیبی از چو مین یا یک نوع را سرو می کنند. مرغ و گوشت گاو اغلب با کمی سودا نرم می شوند.
چو ماین توسط مهاجران ژاپنی به برزیل آورده شد و از این رو یاکی سوبا ( تلفظ پرتغالی: یا ) نامیده می شود. هرچند بیشتر با سلیقه های برزیلی مطابقت دارد تا ژاپنی ها و بنابراین بیشتر شبیه نسخه های چو مین در آمریکای شمالی است.
بسیاری از مردم هند غربی در غذاهای خود چو مین دارند، به ویژه مردمان جزایری مانند ترینیداد و توباگو[ ۲] [ ۳] و جامائیکا که جمعیت قابل توجهی از نژاد چینی را شامل می شوند. [ ۴] [ ۵] این دستور پخت ها به صورت مشابه و با لوبیا سبز، هویج، نخود فرنگی، پیاز و بعضی اوقات سبزیجات دیگر طبخ می شوند. گوشت مورد استفاده بیشتر مرغ و گاهی گوشت خوک و یا میگو است. تفاوت اصلی این است که ادویه های محلی به آن اضافه می شوند و غذا اغلب با فلفل تند و یا سس فلفل سرو می شود.
در کوبا، جدا از هتل های توریستی اغلب غذاهای چینی به سبک غربی سرو می کنند، رستوران های محلی چینی را می توان در هاوانا یافت که سبک متمایز کوبایی را ارائه می دهند.