چهل پای
لغت نامه دهخدا
چهل پای. [ چ ِ هَِ ] ( اِ مرکب ) نام گیاهی است که در داروسازی بکار میرود. ( از ناظم الاطباء ). گیاهی از تیره سرخس ها است ساقه زیرین ضخیم دارد برگهای آن بزرگ و طویل است وهیچگونه بریدگی در پهنه آنها دیده نمیشود. در سطح زیرین آنها برجستگی میانی برگ ( رگبرگ اصلی ) که دنباله دمبرگ است بخوبی نمایان است. رشته های طویل هاگینه ها موازی هم و مایل به رگبرگ اصلی در زیر برگ قرار گرفته است. این گیاه در مناطق معتدل میروید و در نقاطمرطوب زیاد دیده میشود. ساقه زیرین آن به عنوان قابض و مدر بکار میرود نام دیگرش زنگی داروست و در کتابهای فارسی بنام اسقولوقندریون نیز نامیده شده است.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید