چهل تیغ

تیغ زدن بر پوست نوزاد، در روز چهلم تولّد، برای بیرون کردنِ خون کثیف از بدنِ او. اعتقاد بر این بود که خونِ نوزاد تا ۴ ماه و ۱۰ روز پس از تولّدِ او پاک نیست؛ چراکه نوزاد در رحمِ مادر از خونِ حیض تغذیه کرده است و امکان دارد به سبب این ناپاکی بیمار شود. با این استدلال، در چهلمین روز زندگی اش، دلاکی به خانه می آوردند تا با تیغ، ۴۰ بار (به روایتی ۴۱ بار و گاه بسی بیشتر)، بر بدنِ او شیار زند. بر جای زخم ها، مرهم صبرِ زردِ کوبیدۀ نرم می گذاشتند.