فهرست افراد عرصهٔ موسیقی سنتی ایرانی
در ایران باستان هنگام برآمدن و فرو رفتن خورشید گروهی به نواختن طبل و کوس و کرنا می پرداختند. در اوستا بخش یسناها آمده که پزشکان بیماران خود را با موسیقی ایرانی درمان می کردند. در آن دوران سه نوع موسیقی آئینی ( دینی ) ، بزمی و رزمی مرسوم بوده است، همچنین در جشن های طبیعت و روزهای تاریخی و ملی نواها و موسیقی ایرانی ویژه ای اجرا می شد. در دوران هخامنشیان سرودها و ترانه هایی به نام هوره در جنگ ها و جشن ها اجرا می کردند که امروزه در ایلام و سرزمین های غرب ایران با همین نام رایج است. در دوران ساسانیان به ویژه بهرام گور و خسرو پرویز موسیقی دان هایی زیر نظر وزیر دربار خرم باش کار می کردند. در جشن های بزرگ، این نوازندگان و خنیاگران نواها و آهنگ های گوناگون اجرا می کردند. در شاهنامه آمده بهرام گور تعداد ده هزار لوری ( خنیاگر ) از هند برای شادی و پایکوبی مردم به ایران آورد.
... [مشاهده متن کامل]
مشهورترین موسیقی دان های این دوران قبل از اسلام به شرح زیر بودند
• باربد
• سرکش
• رامتین
• بامشاد
• آفرین
• نکیسای چنگ نواز
باربد برای هر روز هفته نوایی ساخت که به هفت خسروانی معروف است. همچنین برای هر روز ماه سی لحن یا سی دستان و برای ۳۶۰ روز سال غیر از پنجه دزدیده، ۳۶۰ آهنگ یا ۳۶۰ دستان را ساخت. آهنگ جامه دران که در ردیف موسیقی ایرانی است از ساخته های نکیسا است که با چنگ نواخته است. دستان دیگری به نام دستگاه راست است که باربد آن را ساخت و امروز جز دستگاه های هفت گانه موسیقی ایرانی است، همچنین باید به آهنگ ها و دستان نوروز بزرگ، آرایش خورشید، ماه بر کوهان ( ماه بالای کوهسار ) ، کین ایرج، سوگ سیاوش و گنج باد، گنج کاووس، تخت تاقدیس، فرخ روز، سوگ شیدیز و باغ شیرین اشاره کرد.
در ایران بعد از اسلام دانشمندان اسلامی و موسیقی دانان بزرگ ایرانی دربارهٔ هنر موسیقی کتاب ها و نگارش هایی دارند.
نشیط فارسیاز استادان نامی موسیقی و از خوانندگان و نوازندگان نامی سده نخست اسلامی است. نشیط در روزگار عبدالله بن جعفر ( عبدالله بن جعفر بن عبدالله بن ابی طالب ) یا در زمان خلافت عبدالملک اموی به مدینه رفت. سرودهای پارسی می خواند. عبدالله او را مورد توجه قرار داد و به عنوان برده خریداری کرد نشیط بنا به تمایل عبدالله بن جعفر که از بزرگان قریش بود غنای عربی را از «سائب خاثر» فراگرفت و در این فن نیز استاد شد و شماری از موسیقیدانان عرب نزد او به آموختن موسیقی پرداختند. ( از جمله ابن سریج، معبد، جمیله و عزة المیلاء )
در ایران باستان هنگام برآمدن و فرو رفتن خورشید گروهی به نواختن طبل و کوس و کرنا می پرداختند. در اوستا بخش یسناها آمده که پزشکان بیماران خود را با موسیقی ایرانی درمان می کردند. در آن دوران سه نوع موسیقی آئینی ( دینی ) ، بزمی و رزمی مرسوم بوده است، همچنین در جشن های طبیعت و روزهای تاریخی و ملی نواها و موسیقی ایرانی ویژه ای اجرا می شد. در دوران هخامنشیان سرودها و ترانه هایی به نام هوره در جنگ ها و جشن ها اجرا می کردند که امروزه در ایلام و سرزمین های غرب ایران با همین نام رایج است. در دوران ساسانیان به ویژه بهرام گور و خسرو پرویز موسیقی دان هایی زیر نظر وزیر دربار خرم باش کار می کردند. در جشن های بزرگ، این نوازندگان و خنیاگران نواها و آهنگ های گوناگون اجرا می کردند. در شاهنامه آمده بهرام گور تعداد ده هزار لوری ( خنیاگر ) از هند برای شادی و پایکوبی مردم به ایران آورد.
... [مشاهده متن کامل]
مشهورترین موسیقی دان های این دوران قبل از اسلام به شرح زیر بودند
• باربد
• سرکش
• رامتین
• بامشاد
• آفرین
• نکیسای چنگ نواز
باربد برای هر روز هفته نوایی ساخت که به هفت خسروانی معروف است. همچنین برای هر روز ماه سی لحن یا سی دستان و برای ۳۶۰ روز سال غیر از پنجه دزدیده، ۳۶۰ آهنگ یا ۳۶۰ دستان را ساخت. آهنگ جامه دران که در ردیف موسیقی ایرانی است از ساخته های نکیسا است که با چنگ نواخته است. دستان دیگری به نام دستگاه راست است که باربد آن را ساخت و امروز جز دستگاه های هفت گانه موسیقی ایرانی است، همچنین باید به آهنگ ها و دستان نوروز بزرگ، آرایش خورشید، ماه بر کوهان ( ماه بالای کوهسار ) ، کین ایرج، سوگ سیاوش و گنج باد، گنج کاووس، تخت تاقدیس، فرخ روز، سوگ شیدیز و باغ شیرین اشاره کرد.
در ایران بعد از اسلام دانشمندان اسلامی و موسیقی دانان بزرگ ایرانی دربارهٔ هنر موسیقی کتاب ها و نگارش هایی دارند.
نشیط فارسیاز استادان نامی موسیقی و از خوانندگان و نوازندگان نامی سده نخست اسلامی است. نشیط در روزگار عبدالله بن جعفر ( عبدالله بن جعفر بن عبدالله بن ابی طالب ) یا در زمان خلافت عبدالملک اموی به مدینه رفت. سرودهای پارسی می خواند. عبدالله او را مورد توجه قرار داد و به عنوان برده خریداری کرد نشیط بنا به تمایل عبدالله بن جعفر که از بزرگان قریش بود غنای عربی را از «سائب خاثر» فراگرفت و در این فن نیز استاد شد و شماری از موسیقیدانان عرب نزد او به آموختن موسیقی پرداختند. ( از جمله ابن سریج، معبد، جمیله و عزة المیلاء )
