چهاری

لغت نامه دهخدا

چهاری. [ چ َ / چ ِ ] ( ص نسبی )مرکب از عدد چهار و یاء نسبت. منسوب به عدد چهار.
- ده چهاری ، نسبت به چهارده ؛ چهاردهی :
من کیستم که بر من نتوان دروغ بستن
نه قرص آفتابم نه ماه ده چهاری.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

مرکب از عدد چهار و یائ نسبت . منسوب بعدد چهار .

پیشنهاد کاربران

بپرس