چهارطاق افکن. [ چ َ / چ ِ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) آنکه بستر و خوابگاه افکند. که بستر و خوابگاه گسترد. || فراش. ( ناظم الاطباء ). کنایه از فراش است. رجوع به چارطاق افکن شود.
فرهنگ فارسی
آنکه بستر و خوابگاه افکند . که بستر و خوابگاه گسترد . کنایه از فراش است .
