چهارشنبه سیاه خرمشهر

در ۱۳۵۸ خورشیدی، سازمان سیاسی خلق عرب ( از گروه های فعال در انقلاب سال ۵۷ ) ، به ستاد کانون حمله مسلحانه کرد و هجده تن از اعضای کانون، از جمله جهان آرا، گروگان گرفته شدند که با وساطت مقامات محلی آزاد شدند اما گروه قومیت گرا با تسلط یافتن بر خرمشهر، شهر را به آشوب کشاند و جنگ مسلحانه را آغاز کرد که تا دو ماه ادامه یافت.
حدود دو هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، محمد طاهر آل شبیر خاقانی با توجه به اینکه یکی از روحانیون باسابقه و از مراجع تقلید خرمشهر بود توانست با نظارت بر کمیته انقلاب که ترکیبی از عرب ها و غیر عرب های منطقه بود، تا حدود فراوانی زمام امور منطقه را در دست گیرد. یکی از مهم ترین فرمان هایی که شیخ شبیر در جهت حفظ تمامیت ارضی کشور صادر کرد بستن همه مناطق مرزی خرمشهر اعم از زمینی و دریایی تا اطلاع ثانوی بود و کنترل مرزها را به عشایر عرب ساکن نوار مرزی خرمشهر واگذار کرد. از سوی دیگر، چند روز پس از تشکیل کمیته، عده ای از شیوخ منطقه با اشغال ساختمان کنسولگری آمریکا در خرمشهر، کمیته مستقلی بنام کمیته عربها یا ستاد رزمندگان خلق عرب را تشکیل دادند که پس از مدتی بنام سازمان سیاسی خلق عرب خوزستان موسوم شد و گفته می شود تمام کسانی که آنجا رفت وآمد می کردند باید لباس محلی می پوشیدند. کمیته اول شهر به علت اختلاف های درون آن منحل شد ( در کمیته اول تمام سران عشایر در شورای مرکزی کمیته عضو بودند ) و کمیته دوم هم به این علت که تنها دو نفر از سران عشایر در آن عضو بودند مورد مخالفت شیخ شبیر قرار گرفت و اعلام نمود که ۵۰٪ از اعضای کمیته باید عرب و ۵۰٪ عجم باشند که سرانجام شورای جدید شهر و کمیته دوم انقلاب در مورخه ۴ فروردین ۱۳۵۸ اعلام انحلال نمود. در کنار این تحولات نیروهای انقلابی همراه با محمد جهان آرا، «کانون فرهنگی نظامی جوانان مسلمان خرمشهر» را تشکیل دادند و سعی نمودند در اموری چون انتظامات شهری و مرزی و دستگیری عوامل رژیم سابق و دیگر مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی استان به فعالیت بپردازند.