چهارراه گلوبندک

چهارراه گَلوبَندَک
تقاطع خیابان های خیام و پانزده خرداد. از محلات سنگلج بود. به آن گلبندک هم می گفتند. واژۀ گلوبندک به لحاظ ساختاری متشکل از پسوند نسبت و «ک» صفت ساز، واژه ای قدیمی است و به احتمال قوی به پیش از دورۀ مغول ها و تیموریان تعلق دارد. وجه تسمیۀ آن یا بستن و تزیین گلوی شتر قربانی بوده است؛ یا بستن تیغ زن های دسته های عزاداری ماه های محرم و صفر، یعنی انداختن کفن به گردنشان، یا چون درگذشته این منطقه سراسر باغ، ازجمله باغی معروف به هفت حوض بود، شتر گلویی (تنبوشه ای که آب با فشار فراوان از آن بیرون می زند) در آن جا بود و از این رو به گلوبندک شهرت یافته بود. دهانۀ بازار گلوبندک در چهارراه گلوبندک بود که با احداث خیابان بوذرجمهری ازبین رفت. بازار گلوبندک سقف ضربی آجری با سوراخ هایی برای ورود نور در فاصله های معیّن داشت. کوچۀ چاله حصار و دو آب انبار در چهارراه گلوبندک بود. دو سینما با نام های مداین و فردوسی نیز در آن جا دایر بود. وزارت بهداری مدتی در چهارراه گلوبندک قرار داشت.