چهاردری. [ چ َ / چ ِ دَ ] ( ص نسبی ) اتاقی که چهار در معمولاً به سوی حیاط یا باغچه و باغ داشته باشد. اتاقی که در ضلع مشرف به حیاط آن چهار در نصب شده باشد. اتاقی که از آن چهار در به جانب حیاط گشوده شود. || ( اِ مرکب ) کنایه از دنیاست. || کنایه از عناصر چهارگانه است. رجوع به چاردری شود.
فرهنگ فارسی
اتاقی که چهار در معمولا بسوی حیاط یا باغچه و باغ داشته باشد ٠ یا کنایه از عناصر چهار گانه است ٠
