چهارخایگی. [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی چهارخایه. مجازاً دلیری و جنگجوئی. گندآوری. خایه داری. || زن بارگی. داشتن میل فراوان بزنان. رجوع به چارخایگی شود.
