چهاراینه

لغت نامه دهخدا

( چهارآینه ) چهارآینه. [ چ َ / چ ِ ی ِ ن َ / ن ِ ]( اِ مرکب ) چهارآیینه. چارآینه. نوعی جامه جنگ که سابقاً بهنگام رزم آن را میپوشیدند و آن دارای چهار قطعه آهن صیقلی شده و آینه مانند بود، که در پیش سینه قرار میگرفت ( از فرهنگ فارسی معین ). سینه بند. گویا مال سینه تنها بوده است. ( یادداشت مؤلف ) :
چو بندد چهارآینه در نبرد
نماید از آن حسن کردار مرد.
میرزا طاهر وحید.
رجوع به چارآینه شود.

فرهنگ فارسی

( چهار آینه ) چهار آیینه ٠ چار آینه

دانشنامه آزاد فارسی

چهارآینه. (یا: چارآینه) نوعی پوشش جنگی قدیمی در ارتش ایران، تشکیل شده از چهار ورقۀ آهن یا فولاد به شکل چهارگوش. این پوشش برای محافظت سینه، پشت، دو پهلو یا بالای زانوان سپاهیان به کار می رفت و با بندهای چرمی یا سگک بسته می شد. چون ورقه های فلزی این پوشش صیقل یافته و یک تکه بود آن را چهارآینه می نامیدند. در پایان دورۀ صفوی تعداد آن پنج تکه شد. روی ورقه های فلزی را، برای زیبایی، با زر و سیم کنده کاری می کردند و دعاها و شعارها یا نقوشی بر آن حک می کردند. جنگجویانی که چهارآینه به تن می کردند چهارآینه دار یا چهارآینه پوش نامیده می شدند.

پیشنهاد کاربران

بپرس