چهاراینه

چهارآینه. (یا: چارآینه) نوعی پوشش جنگی قدیمی در ارتش ایران، تشکیل شده از چهار ورقۀ آهن یا فولاد به شکل چهارگوش. این پوشش برای محافظت سینه، پشت، دو پهلو یا بالای زانوان سپاهیان به کار می رفت و با بندهای چرمی یا سگک بسته می شد. چون ورقه های فلزی این پوشش صیقل یافته و یک تکه بود آن را چهارآینه می نامیدند. در پایان دورۀ صفوی تعداد آن پنج تکه شد. روی ورقه های فلزی را، برای زیبایی، با زر و سیم کنده کاری می کردند و دعاها و شعارها یا نقوشی بر آن حک می کردند. جنگجویانی که چهارآینه به تن می کردند چهارآینه دار یا چهارآینه پوش نامیده می شدند.