چهارضرب. [ چ َ / چ ِ ض َ ] ( اِ مرکب ) بحر هفتم از اصول هفده گانه موسیقی. ( فرهنگ فارسی معین ). || نواختن ضرب چنانکه در زورخانه ها معمول است. || کنایه از تراشیدن موی ریش و سبیل و ابرو چنانکه بعضی قلندران کنند. || لعن چهارضرب ؛ لعنی که عوام متعصب شیعه کنند. رجوع به چارضرب و لعن شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) بحر هفتم از اصول هفده گان. موسیقی .
فرهنگ عمید
۱. (موسیقی ) نوعی نواختن ساز. ۲. [قدیمی] از آیین های قلندران شامل تراشیدن موی سر، صورت (ریش وسبیل ) و ابرو.
