چه کندن. [ چ َه ْ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) چاه کندن. کندن چاه. حفر چاه. فروبردن چاه در زمین. - چه کندن برای کسی ؛ کنایه است از پاپوش دوختن برای او. بقصد گرفتارساختن کسی. وسایل آسیب دیدن وی را فراهم کردن : گِردخود چون کرم پیله برمتن بهر خود چه میکنی اندازه کن.
مولوی.
دو کس چَه کنند از پی خاص و عام یکی خوب سیرت یکی زشت نام.
سعدی ( بوستان ).
فرهنگ فارسی
چاه کندن . کندن چاه . حفر چاه . فرو بردن چاه در زمین .