چنگل باز. [ چ َ گ َ ل ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پنجه ٔباز. مخلب. ( منتهی الارب ) : نی نی که همچو چنگل باز است زلف او من پر ز بیم او چو کبوتر همی زنم.
معزی.
که مرغ در قفس ایمن بود ز چنگل باز.
عمعق.
کبوتر بچه چون آید به پرواز ز چنگ شه فتد در چنگل باز.
نظامی.
جهض ؛ رهانیدن صید را از چنگل باز و صیاد. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پنج. باز ٠ مخلب ٠ رهانیدن صید را از چنگل باز و صیاد ٠