چنگر اوراسیایی یا چنگر معمولی یا چنگر نوک سفید یا پَرلا ( نام علمی: Fulica atra ) گونه ای چنگر است که بیشتر در بر قدیم زندگی می کند. چنگر اوراسیایی بومی ایران نیز هست.
طول بدن چنگر اوراسیایی ۳۲ تا ۴۲ سانتی متر و طول دو بال آن۷۵ سانتی متر است.
نر و ماده ی چنگرها شبیه هم هستند. پر و بال آن ها کاملاً سیاه است و به همین سبب، منقار و برجستگی سفید روی آن بسیار به چشم می آید. حدقه ی چشم چنگرها نیز قرمز است. در فصل تولید مثل، نرها برای جلب توجه ماده ها با هم به رقابت می پردازند. چنگر ماده در فصل جفت گیری کمتر دیده می شود و ترجیح می دهد میان نی زارها پنهان شود.
چنگر انگشت های بلندی دارد که هریک پرده ای مجزا دارند. این پرده ها شبیه برگ های کوچکی هستند که انگشت های چنگر را پوشانده اند. این نوع عجیب پرده ی انگشتی، به پرنده کمک می کند با پاهایش به شاخه های گیاهان بچسبد یا روی گیاهان سطح آب راه برود. چنگر برای شنا کردن در آب هم از پرده های انگشتی خود استفاده می کند.
چنگر در جنوب ترکیه، سوریه، عراق، آفریقا، ماداگاسکار، هندوستان، جزایر مالزی، هند، چین، گینه ی نو، استرالیا، تاسمانی و زلاندنو پراکنش دارد. در ایران در همه ی کشور پراکنده است؛ اما در گیلان، گلستان، خوزستان، ایلام، خراسان شمالی و هامون، بومی و زادآور است.
چنگرها در بخش های نی زاری دارای آب باز، باتلاق ها، دریاچه ها و حاشیه ی تالاب ها زندگی می کنند.
در مقایسه با سایر پرندگان، چنگر پرنده ای با جثه ای متوسط است. این پرنده در اواخر تابستان تا اوایل پاییز مانند پرندگان مهاجر دیگر، مهاجرت می کند. برخی چنگرها مهاجرت داخلی دارند و بعضی ها به خارج از ایران پرواز می کنند. گروه هایی از این پرندگان نیز ترجیح می دهند در محل زندگی خود بمانند و آن را ترک نکنند. چنگر ها، به غیر از مدتی که در حال مهاجرت هستند، بقیه ی اوقات، چاق و سنگین وزن اند. از آنجا که زیست گاه این پرنده در مناطق نی زاری است و به راحتی خود را در میان نی ها استتار می کند، به پرواز نیاز زیادی ندارد. به علاوه، چنگر از پرندگانی است که تمام فعالیت های روزانه و شبانه ی خود را در آب و در میان نی زارها انجام می دهد. در نتیجه، زیاد پرواز نمی کند و جابه جا نمی شود. این بی تحرکی سبب می شود چنگرها در مدتی که در حال مهاجرت نیستند، چاق و سنگین شوند.
چنگر پرنده ای است در زیستگاه گاه های آب شیرین زندگی می کند و به ندرت وارد آب دریا و آب های شور می شود. چنگر حاشیه ی تالاب های آب شیرین، میان جگن زارها و نی زارها را برای زندگی ترجیح می دهد. یکی از راه های تغذیه ی این پرنده آن است که سر و نیمی از بدن خود را در زیر آب فرو می برد و با کمک نوک کوتاه و تیز خود، غذا می خورد. راه دیگر، شیرجه زدن به زیر آب است. در این حالت، چنگر با کمک پاهای پرده دار و بال هایش در زیر آب حرکت می کند و غذای خود را، که گیاهان آب زی، نرم تنان و مهره داران کوچک است، جمع می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطول بدن چنگر اوراسیایی ۳۲ تا ۴۲ سانتی متر و طول دو بال آن۷۵ سانتی متر است.
نر و ماده ی چنگرها شبیه هم هستند. پر و بال آن ها کاملاً سیاه است و به همین سبب، منقار و برجستگی سفید روی آن بسیار به چشم می آید. حدقه ی چشم چنگرها نیز قرمز است. در فصل تولید مثل، نرها برای جلب توجه ماده ها با هم به رقابت می پردازند. چنگر ماده در فصل جفت گیری کمتر دیده می شود و ترجیح می دهد میان نی زارها پنهان شود.
چنگر انگشت های بلندی دارد که هریک پرده ای مجزا دارند. این پرده ها شبیه برگ های کوچکی هستند که انگشت های چنگر را پوشانده اند. این نوع عجیب پرده ی انگشتی، به پرنده کمک می کند با پاهایش به شاخه های گیاهان بچسبد یا روی گیاهان سطح آب راه برود. چنگر برای شنا کردن در آب هم از پرده های انگشتی خود استفاده می کند.
چنگر در جنوب ترکیه، سوریه، عراق، آفریقا، ماداگاسکار، هندوستان، جزایر مالزی، هند، چین، گینه ی نو، استرالیا، تاسمانی و زلاندنو پراکنش دارد. در ایران در همه ی کشور پراکنده است؛ اما در گیلان، گلستان، خوزستان، ایلام، خراسان شمالی و هامون، بومی و زادآور است.
چنگرها در بخش های نی زاری دارای آب باز، باتلاق ها، دریاچه ها و حاشیه ی تالاب ها زندگی می کنند.
در مقایسه با سایر پرندگان، چنگر پرنده ای با جثه ای متوسط است. این پرنده در اواخر تابستان تا اوایل پاییز مانند پرندگان مهاجر دیگر، مهاجرت می کند. برخی چنگرها مهاجرت داخلی دارند و بعضی ها به خارج از ایران پرواز می کنند. گروه هایی از این پرندگان نیز ترجیح می دهند در محل زندگی خود بمانند و آن را ترک نکنند. چنگر ها، به غیر از مدتی که در حال مهاجرت هستند، بقیه ی اوقات، چاق و سنگین وزن اند. از آنجا که زیست گاه این پرنده در مناطق نی زاری است و به راحتی خود را در میان نی ها استتار می کند، به پرواز نیاز زیادی ندارد. به علاوه، چنگر از پرندگانی است که تمام فعالیت های روزانه و شبانه ی خود را در آب و در میان نی زارها انجام می دهد. در نتیجه، زیاد پرواز نمی کند و جابه جا نمی شود. این بی تحرکی سبب می شود چنگرها در مدتی که در حال مهاجرت نیستند، چاق و سنگین شوند.
چنگر پرنده ای است در زیستگاه گاه های آب شیرین زندگی می کند و به ندرت وارد آب دریا و آب های شور می شود. چنگر حاشیه ی تالاب های آب شیرین، میان جگن زارها و نی زارها را برای زندگی ترجیح می دهد. یکی از راه های تغذیه ی این پرنده آن است که سر و نیمی از بدن خود را در زیر آب فرو می برد و با کمک نوک کوتاه و تیز خود، غذا می خورد. راه دیگر، شیرجه زدن به زیر آب است. در این حالت، چنگر با کمک پاهای پرده دار و بال هایش در زیر آب حرکت می کند و غذای خود را، که گیاهان آب زی، نرم تنان و مهره داران کوچک است، جمع می کند.
wiki: چنگر اوراسیایی