چنگال تیز

لغت نامه دهخدا

چنگال تیز. [ چ َ ] ( ص مرکب ) تیزچنگال. قوی پنجه ٔ. مجهز برای پیکار. آماده برای نبرد :
تو شادان دل و مرگ چنگال تیز
نشسته چو شیر ژیان پرستیز.
فردوسی.
درآمد یکی خاد چنگال تیز.
خجسته.

چنگال تیز. [ چ َ ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سرپنجه نیرومند. پنجه قوی :
چرا چون پلنگان بچنگال تیز
نینگیزد از خان او رستخیز.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

سر پنجه نیرومند پنج. قوی

پیشنهاد کاربران

بپرس