چندصدایی و یک صدایی در سازها

دانشنامه عمومی

چندصدایی یا پولی فونی ( انگلیسی: Polyphony ) یکی از ویژگی های آلات موسیقی است که به این معنی است که این آلات می توانند چندین خط ملودی مستقل را به طور همزمان اجرا کنند. به سازهایی دارای چندصدایی هستند، ساز چندصدا یا پولی فونیک ( انگلیسی: polyphonic ) گفته می شود. سازهایی که قابلیت چندصدایی را ندارند یک صدا یا پارافونیک نامیده می شوند.
سینث سایزرهای یک صدا یا مونوسینث ها سینث سایزرهایی هستند که در آن واحد تنها قادر به تولید یک نت هستند. این موضوع باعث می شود که این دستگاه ها نسبت به سینث سایزرهای چندصدا، که می توانند چندین نت را به طور همزمان اجرا کند، کوچک تر و ارزان تر باشند. این عنوان لزوماً به سینث سایزرهایی با یک نوسان ساز اشاره ندارد. برای مثال مینی موگ دارای سه نوسان ساز است که در فواصل دلخواه قابل تنظیم هستند، اما می تواند تنها یک نت را در آن واحد پخش کند.
نخستین سینث سایزرهای چندصدا در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ ساخته شدند، اما این مفهوم تا اواسط دههٔ ۱۹۷۰ رایج نشد. واربو فورمانت اورگوئل که در سال ۱۹۳۷ توسط هارالد ساخته شد، نمونه ای کهن از یک سینث سایزر چندصدای تخصیص صدا بود. [ ۱] نواکورد که در سال ۱۹۳۹ توسط شرکت هموند ارگ عرضه شد نیز محصولی پیشگام از ارگ های تقسیم کننده فرکانس و سینث سایزرهای چندصدا است. این دستگاه از فناوری تقسیم کننده اکتاو برای تولید چند صدایی استفاده می کند. [ ۲] تا سال ۱۹۴۲ حدود ۱٬۰۰۰ دستگاه نواکورد ساخته شد. [ ۳]
عکس چندصدایی و یک صدایی در سازهاعکس چندصدایی و یک صدایی در سازها
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران