چندرنگی

چندرنگی ظاهر بخ های مختلف یک برگ و گاهی ساقه گیاهان است که رنگ های متفاوت دارد. این امر ممکن است دلایل متفاوتی داشته باشد و بعضی از چندرنگی ها جذاب و تزیینی است و باغبان ها تمایل به حفظ آنها دارند. این عبارت گاهی هم برای اشاره به رنگ ساختمان غشایی گل ها، کانی ها، پوست ، خز، پر یا پولک جانوران استفاده می شود.
گیاهانی که چنین دورنگی دارند کیمارا هستند، و در بافتشان بیش از یک نوع ساختمان ژنتیکی دارند. نبود بافت تولیدکنندهٔ کلروفیل در چندین بافت، در تقابل با بافت های سبز معمول، موجب چندرنگی با مناطقی سفید یا زرد در برگ ها می شود. همانند تعدادی از بافت های مریستم گیاه که توانایی تولید کلروپلاست را از دست داده و بنابراین بافتی را که تولید می کند سبز نیست.
در نوع معمولی از چنین چندرنگی، بخشی از مریستم که بافت اپیدرمی تولید می کند توانایی تولید کلروپلاست را از دست می دهد. لبه های برگ ها ممکن است تنها از سلول هایی که از این بافت مریستم ناشی شده است، درست شده باشد. بنابراین، این بافت حاشیه ای بیش از سبز بودن سفید یا زرد است. چندین نوع دیگر از چنین چندرنگی، بسته به بافتی که تأثیر گذاشته است و ارتباط آنها با همدیگر وجود دارد. چندرنگی ممکن است در ظاهر با کل گیاه سازگار و متقارن باشد، یا ممکن است در مکان ایجاد شده به صورت کاملاً تصادفی باشد. در تعدادی از گیاهان، کل شاخه یا ساقه شامل برگ ها ممکن است چندرنگ باشد. چندرنگی در بعضی اشکالش ناپایدار است. طبیعت چندرنگی می تواند خیلی متفاوت باشد، و گاهی گیاه به شکل سبزش باز خواهد گشت. در دیگران چندرنگی ثابت است و تحت شرایط و دمای معمولی تغییر نخواهد کرد.
چون چندرنگی به حضور دو نوع بافت گیاهی بستگی دارد، تکثیر گیاه باید با روش گیاهی که هر دو بافت مرتبط به یکدیگر را حفظ می کند صورت پذیرد. قلمه ساقه، پیوند غنچه و ساقه و روش های دیگر تکثیر که موجب رشد غنچه از گوشه یا زاویه بین شاخه یا برگ با محوری که از آن منشعب می شود می گردد چندرنگی را حفظ خواهد کرد. قلمه با چندرنگی کامل ممکن است سخت باشد، اگر غیرممکن نباشد. قلمه ریشه معمولاً چندرنگی را حفظ نخواهد کرد، چرا که ساقهٔ جدید از نوع ویژه ای از بافت که درون ریشه است منشأ گرفته است.
از آنجایی که تعدادی از بافت ها توانایی انجام فتوسنتز را ندارند، گیاه از گیاه عادی سبز رنگ ضعیف تر خواهد بود. به طور کلی انتظار می رود که این گیاهان در طبیعت از بین بروند و تنها راه باقی ماندن آنها از طریق کاشت است.

رجوع شود به:ورداوردشدگی