چمن مصنوعی در واقع همان محصول پادری است که با تغییر رنگ، کاملاً شبیه به چمن های طبیعی می شود. این چمن متراکم تر، مقاوم تر و نیازمند نگهداری بسیار کمتری است و مشکل رشد تخم چمن در زمین های غیر حاصلخیز را نیز حل کرده است. چمن مصنوعی در مناطقی به کار می رود که امکانات لازم برای رشد چمن های طبیعی فراهم نیست یا این که نگهداری آن به نحو مطلوب، غیرممکن یا مشکل باشد. این نوع کفپوش ها عمدتاً در استادیوم های ورزشی به کار می روند.
تحقیقاتی که اولین بار منجر به تولید چمن مصنوعی با اهداف ورزشی شد به سال ۱۹۶۰ در مرکز تحقیقاتی فلوریدا، کارولینای شمالی و آلاباما در آمریکا بازمی گردد. اولین زمین چمن مصنوعی آزمایشی در سال ۱۹۶۴ در مدرسه ای در رود آیلند مورد بهره برداری قرار گرفت. [ ۱] پس از المپیک مونترال موضوع استفاده از چمن مصنوعی به صورت گسترده ای مورد استقبال جوامع ورزشی و تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی قرارگرفت و بدین ترتیب ایالات متحده آمریکا و بعد از آن کشورهای اروپایی پیشگام در پیدایش و رشد فناوری چمن مصنوعی در جهان شدند. در این رابطه اولین چمن مصنوعی اروپا در سال ۱۹۸۲ تولید و در هلند نصب شد و اکنون بسیاری از ورزشگاه های دنیا شاهد انجام بازی های متنوع بر روی چمن مصنوعی هستند که تنها در قاره اروپا تا سال ۱۹۹۹ بیش از ۸۵ میلیون متر مربع از فضاهای ورزشی این قاره اعم از فوتبال، هاکی، تنیس، گلف و… زیر پوشش چمن مصنوعی… قرارگرفته اند. [ ۲]
در دهه ۱۹۷۰، یک شرکت آلمانی به پیروی از شرکت آمریکایی با تولید چمن مصنوعی ساخته شده از جنس پلی پروپیلن با مقاومتی کمتر از نایلون برای کاهش احتمال صدمات ناشی از خراشیدگی، اقدام نمود.
هر دو محصول بدون لایه انعطاف پذیر ساخته شده بودند و بعداً همواره این لایه به آن منضم گردید. به این دو نوع اصطلاحاً نسل اول چمن مصنوعی گفته می شود و مشخصه آن ها نداشتن هیچگونه ماده پرکننده ای بود.
نسل دوم در پایان همان دهه به وسیله یک شرکت کانادائی با استفاده از مواد پلی پروپیلن به این شکل ابداع شد که نخهای رشته رشته، با دوبرابر پایل قبلی و با استیچی ( فاصله ککها ) بیشتر بکار گرفته شد.
این چمن با شن دانه گرد پر شده است در حقیقت محصول مرکب است گودال شن ماسه ای که از نخهای مصنوعی پر شده است، که وظیفه شان نگهداری شن در جای خود و جلوگیری از حرکت زیاد آن ها به اطراف است. این محصول جدید باعث انقلابی در صنعت مصنوعی شد که به دلیل استفاده از نخ کمتر باعث افت قیمتی به میزان ۵۰٪ گردید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتحقیقاتی که اولین بار منجر به تولید چمن مصنوعی با اهداف ورزشی شد به سال ۱۹۶۰ در مرکز تحقیقاتی فلوریدا، کارولینای شمالی و آلاباما در آمریکا بازمی گردد. اولین زمین چمن مصنوعی آزمایشی در سال ۱۹۶۴ در مدرسه ای در رود آیلند مورد بهره برداری قرار گرفت. [ ۱] پس از المپیک مونترال موضوع استفاده از چمن مصنوعی به صورت گسترده ای مورد استقبال جوامع ورزشی و تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی قرارگرفت و بدین ترتیب ایالات متحده آمریکا و بعد از آن کشورهای اروپایی پیشگام در پیدایش و رشد فناوری چمن مصنوعی در جهان شدند. در این رابطه اولین چمن مصنوعی اروپا در سال ۱۹۸۲ تولید و در هلند نصب شد و اکنون بسیاری از ورزشگاه های دنیا شاهد انجام بازی های متنوع بر روی چمن مصنوعی هستند که تنها در قاره اروپا تا سال ۱۹۹۹ بیش از ۸۵ میلیون متر مربع از فضاهای ورزشی این قاره اعم از فوتبال، هاکی، تنیس، گلف و… زیر پوشش چمن مصنوعی… قرارگرفته اند. [ ۲]
در دهه ۱۹۷۰، یک شرکت آلمانی به پیروی از شرکت آمریکایی با تولید چمن مصنوعی ساخته شده از جنس پلی پروپیلن با مقاومتی کمتر از نایلون برای کاهش احتمال صدمات ناشی از خراشیدگی، اقدام نمود.
هر دو محصول بدون لایه انعطاف پذیر ساخته شده بودند و بعداً همواره این لایه به آن منضم گردید. به این دو نوع اصطلاحاً نسل اول چمن مصنوعی گفته می شود و مشخصه آن ها نداشتن هیچگونه ماده پرکننده ای بود.
نسل دوم در پایان همان دهه به وسیله یک شرکت کانادائی با استفاده از مواد پلی پروپیلن به این شکل ابداع شد که نخهای رشته رشته، با دوبرابر پایل قبلی و با استیچی ( فاصله ککها ) بیشتر بکار گرفته شد.
این چمن با شن دانه گرد پر شده است در حقیقت محصول مرکب است گودال شن ماسه ای که از نخهای مصنوعی پر شده است، که وظیفه شان نگهداری شن در جای خود و جلوگیری از حرکت زیاد آن ها به اطراف است. این محصول جدید باعث انقلابی در صنعت مصنوعی شد که به دلیل استفاده از نخ کمتر باعث افت قیمتی به میزان ۵۰٪ گردید.
wiki: چمن مصنوعی