چماق

چماق یک سلاح سرد به شکل چوب صافی است که یک سر آن دارای برآمدگی باشد. [ ۱] [ ۲] چماق ( همچنین به عنوان باتوم، چوب شب، یا سلاح ضربه ای نیز شناخته می شود ) عصا یا چوب کوتاهی است که معمولاً از چوب ساخته می شود و از دوران ماقبل تاریخ به عنوان سلاح استفاده می شود. نمونه های متعددی از ضربه های شدید ناشی از چماق ها در گذشته وجود دارد، از جمله در محل Nataruk در تورکانا، کنیا، که به عنوان صحنه درگیری ماقبل تاریخ بین گروه های شکارچی - گردآورنده در 10000 سال پیش توصیف شده است. بیشتر چماق ها به اندازه ای کوچک هستند که بتوان آن ها را با یک دست تاب داد، اگرچه برای مؤثر بودن، ممکن است برای چماق های بزرگ تر نیاز به استفاده از دو دست باشد. از باشگاه های تخصصی مختلف در هنرهای رزمی و سایر رشته ها از جمله باتوم نیروی انتظامی استفاده می شود. گرز نظامی یکی از نوادگان پیچیده تر چماق است که معمولاً از فلز ساخته می شود و دارای سر میخ دار، دستگیره دار یا فلنجی است که به یک محور متصل است. نمونه هایی از تصویرهای فرهنگی باشگاه ها را می توان در اساطیر یافت، جایی که آنها با شخصیت های قوی مانند هرکول یا آنی ژاپنی مرتبط هستند، یا در فرهنگ عامه که با فرهنگ های بدوی، به ویژه غارنشینان مرتبط هستند. گرزهای تشریفاتی نیز ممکن است به عنوان نماد اقتدار دولتی نمایش داده شوند. زخم هایی که توسط چماق ایجاد می شود به طور کلی به عنوان ترومای ضربه ای یا آسیب های ترومایی با نیروی بلانت شناخته می شوند.
نیروهای پلیس و پیشینیان آنها به طور سنتی استفاده از سلاح های کم کشنده را نسبت به اسلحه یا تیغه، در صورت امکان، ترجیح می دهند. تا زمان های اخیر، زمانی که جایگزین هایی مانند تیزر و اسپری فلفل دلمه ای در دسترس قرار گرفت، این دسته از سلاح های پلیسی عموماً توسط نوعی چماق چوبی به نام های چوبی، باتوم، چوب شب یا لثه پر می شد. چماق های کوتاه و منعطف نیز اغلب مورد استفاده قرار می گیرند، به ویژه توسط افسران لباس شخصی که باید از اطلاع خود اجتناب کنند. اینها در عامیانه به عنوان بلک جک، شیره یا کوش شناخته می شوند. برعکس، مجرمان شناخته شده اند که خود را به مجموعه ای از چماق های دست ساز یا بداهه مسلح می کنند، که عموماً اندازه های آن ها به راحتی قابل پنهان است، یا می توان آن ها را به عنوان حمل شده برای اهداف قانونی ( مانند چوب های بیسبال ) توضیح داد. علاوه بر این، راهبان شائولین و اعضای دیگر فرقه های مذهبی در سرتاسر جهان هر از چند گاهی از نوک به عنوان سلاح دفاعی استفاده می کنند.

چُماق
چوب دستی کوتاه و کلفت مانند عصا با سری گِرد. عموماً آن را از چوب بادام تلخ می ساخته اند که سری کج داشته است. هرگاه چماق را از آهن می ساختند به آن گرز آهنی نیز می گفتند. چوپانان و دهقانان برای حفاظت از خود از آن استفاده می کرده اند. شکل امروزی آن باتون است که پاسبانان آن را بر کمر می آویزند.