چلچل

لغت نامه دهخدا

چلچل. [ چ ِ چ ِ ] ( ص ) خال خال. گل باقلی. قورباغه ای. با خالهای سپید و سیاه یا کبود و سیاه چون هندوانه چلچل یا مرغ چلچل و غیره. ابلق ، که گلهای درشت به غیر رنگ زمینه دارد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) خال خال دارای خالهای سپید و سیاه یا کبود و سیاه .
گل باقلی . قورباغه ای

واژه نامه بختیاریکا

( چُل چُل ) سرزمین سنگلاخ

پیشنهاد کاربران

چل چل یعنی جای خصوصی زنان
چلچل : [عامیانه، اصطلاح] خال خالی، ابلق ، شخصی که چهره اش کَک و مَک داشته باشد.

بپرس