چله گاه

لغت نامه دهخدا

چله گاه. [ چ ِل ْ ل َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان جانکی بخش لردگان شهرستان شهرکرد که در 23 هزارگزی جنوب خاوری لردگان کنار راه لردگان واقع است. جلگه و معتدل است و 338 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و قنات. محصولش غلات و برنج. شغل اهالی زراعت و گله داری ، صنایع دستی زنان بافتن جاجیم و قالی و راهش مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10 ).

فرهنگ فارسی

دهی از دهستان جانکی بخش لرداگان شهرستان شهرکرد

دانشنامه عمومی

چله گاه (جاذبه طبیعی). چله گاه نام یکی از جاذبه های طبیعی استان فارس می باشد که در ۱۰ کیلومتری شهراردکان ( فارس ) ( سپیدان ) واقع می باشد.
این گردشگاه، در فصل های بهار و تابستان پذیرای انبوهی از مردم است. [ ۱]
عکس چله گاه (جاذبه طبیعی)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

چله گاه ( سپیدان ) ، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سپیدان در استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان خفری قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن زیر سه خانوار بوده است.
چله گاه
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/چله‌گاه_(سپیدان)
چلّه گاه در لغت به جایی گفته می شود که عرفا به آنجا رفته و 40 روز را در آنجا با آداب خاص خود به عبادت خدا و تعالی نفس مشغول میشود؛ کهاز جمله این آداب می توان به دوری از باقی مردم و عدم خوردن گوشت در این 40 روز اشاره نمود.
...
[مشاهده متن کامل]

چلّه گاه در حقیقت یک مکان خاص نیست، هر مکانی که به دور از مردم باشد و عارف بتواند 40 روز را درآن به دور از مردم سر کند، میتواند چله گاه بشود.
از این رو است که در هر استان و منطقه ای از ایران میتوان روستا یا محلی را به نام چلّه گاه جست، چون در هر منطقه ای عارفانی بوده اند که زمانی نیاز به خلوت به دور از باقی خلق داشته و بعد از سال ها، به تبّرکت از حضور این عرفا در این مکان ها، مردم این محل ها را به عنوان مکانی زیارتی و سیاحتی انتخاب می کردند.

بپرس