چله داشتن

لغت نامه دهخدا

چله داشتن. [ چ ِل ْ ل َ / ل ِ / چ ِ ل َ / ل ِ ت َ ] ( مص مرکب ) آداب چله نشینی را معمول داشتن. معتکف چله خانه بودن. به عبادت و ریاضت مخصوص چله مشغول بودن. چله نشینی کردن و چله نشین بودن. شرایط و آداب چهل روزه عبادت مخصوص را به جای آوردن :
گله در چول و غله اندرچال
نتوان داشت چله از سر حال.
اوحدی.
بر سر پای چله داشته ام
وآن نه از بهر زله داشته ام.
اوحدی.
رجوع به چله و چله نشین و چله نشینی شود. || در روز چهلم مرگ کسی عزاداری کردن چله داری کردن. چله مرگ عزیزی را به پا داشتن. در چهلمین روز مرگ کسی مشغول عزاداری بودن.و رجوع به چله و چله دار و چله داری و چله داری کردن وچله گرفتن شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - در چله خانه معتکف شدن مدت چهل روز مدت چهل روز بعبادت و ریاضت پرداختن . ۲ - در روز چهلم مرگ عزیزی مراسم خاصی برپا کردن .

گویش مازنی

/chelle daashten/ پرشاخه شدن درختان و گیاهان

پیشنهاد کاربران

بپرس