چلنچو. [ چ َ ل َ ] ( ص ) کسی را گویند که لباس و رخوت خود را زود چرکن و ملوث گرداند. ( برهان ). کسی که چرکن و ملوث باشد و جامه خودرا کثیف نگاه دارد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). چرکین و آنکه خود را چرکین نگه دارد. ( ناظم الاطباء ). کسی یا چیزی که چرکین و ناپاک باشد. || کسی که عقلش ناقص باشد. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). و رجوع به چل شود. || مرد بی نزاکت. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(چَ لَ ) (ص . ) ۱ - کسی که لباس های خود را چرکین و ملوث سازد. ۲ - کسی که عقلش ناقص باشد. ۳ - بی نزاکت .
