چغل

که چغل و کم گذشت است البته در بین لوتی مسلک ها جایی ندارد و گیاهی هم ستبر و سخت با همین نام هست که غیر پوشش گیاهی زمین حتی مصرف هیمه و هیزم را هم ندارد چون ستبر و سخت است ومانند خار شتر نیست که دامها آن را از یـنجه بهتر میخورند وسوزاندن چغل هم دود بد بویی دارد

لغت نامه دهخدا:
چغل. [ چ ُ غ ُ ] ( ص ، اِ ) شخصی باشد که آنچه از مردم بیند یا شنود بحاکم و داروغه و عسس یا جای دیگر نقل کند، بسبب آنکه آزار و نقصان بمردم و رنجش میان مردمان بهم رسد، و این قسم شخص را �سخن چین � گویند و بعربی �نمام �خوانند. ( برهان ) . سخن چین که پیش مردم به بدی سعایت کند و فعل او را �چغلی � گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) . بمعنی غماز؛ از لغات ترکی. ( غیاث ) . <<< - - - -