چَغانی، ابوعلی ( ـ ۳۴۴ق)
(نامِ اصلی: امیر ابوعلی احمد بن محمد چغانی) بزرگ ترین امیر چَغانی. در ۳۱۷ق پس از آن که پدرش به امارت بلخ و طخارستان رسید، این سرزمین ها را بدو واگذار کرد. سال بعد شورش امیرِ ختّل برضد سامانیان را سرکوب کرد و در ۳۲۷ق امارت و سپهسالاری خراسان را به دست آورد. در ۳۴۰ق حکومت چغانیان و ترمذ را به فرزندش واگذار کرد و خود به نیشابور رفت. به روزگار امیر نوح اوّل سامانی از خدمت معزول شد (۳۳۳ق) و به ری رفت و رکن الدوله دیلمی او را گرامی داشت و از خلیفۀ عباسی فرمان حکومت خراسان را برای وی گرفت. پس از آن به نیشابور بازگشت و خطبه به نام خلیفۀ عباسی کرد، اما نتوانست به حکومت خود ادامه دهد و به ری بازگشت.
(نامِ اصلی: امیر ابوعلی احمد بن محمد چغانی) بزرگ ترین امیر چَغانی. در ۳۱۷ق پس از آن که پدرش به امارت بلخ و طخارستان رسید، این سرزمین ها را بدو واگذار کرد. سال بعد شورش امیرِ ختّل برضد سامانیان را سرکوب کرد و در ۳۲۷ق امارت و سپهسالاری خراسان را به دست آورد. در ۳۴۰ق حکومت چغانیان و ترمذ را به فرزندش واگذار کرد و خود به نیشابور رفت. به روزگار امیر نوح اوّل سامانی از خدمت معزول شد (۳۳۳ق) و به ری رفت و رکن الدوله دیلمی او را گرامی داشت و از خلیفۀ عباسی فرمان حکومت خراسان را برای وی گرفت. پس از آن به نیشابور بازگشت و خطبه به نام خلیفۀ عباسی کرد، اما نتوانست به حکومت خود ادامه دهد و به ری بازگشت.
wikijoo: چغانی،_ابوعلی_(_ـ_۳۴۴ق)