چشمه گوراب

در طول زمان، رسوبات کربناته به همراه املاح آهن دار بر جای مانده است و به چشمه های دیگر در اطراف خود متصل و هرگاه سطح یکی بالا می آید با وجود صد و یا دویست متر فاصلح سطح بقیه چشمه های نیز بالا و پایین میرود ، تنها 5 چشمه آن جاری میشود که پس از 5 الی 10 متر مجدد به زمین باز میگردد و از دور منظری ندارد که قابل تشخیص گردد ، محلی ها بواسطه سکون آب آن در طول سالیان متمادی آنرا گور آب و محل قرار داشتن آب مرده میدانستند که با تحقیقات بعدی مشخص گردید که نه تنها راکد و ساکن نیست بلکه در بطن زمین جاری و پویا و زنده است ، جاده آسفالته عبوری آن توسط مهندس غیبعلی غلامی ( نیکلایف ) که از مهاجرین بوده است در حدود 1330 کشیده شده است و تحقیقات ابتدایی در مورد این چشمه ها توسط نامبرده انجام و شخصا مظهر چشمه بزرگ با دهانه 12 متری آتش فشان گونه را بررسی و طناب گذاری کرده بودند .
متاسفانه به مانند دیگر نقاط بکر این سرزمین با ظهور وسایل نقلیه این محل نیز به تاراج و تخریب مبتلا و سنگهای ارزشمند آن برش و برای ساخت خانه های بی ارزش سود جویان بی فرهنگ به سرقت رفته و اطراف آن تا حدودی آلوده شده که امید است در آینده دولت با گماردن نگهبان و اخذ ورودیه از مسافرین بقایای آنرا حفظ کند .
در گویش محلی کلمه گُراب نیز به چشممی خورد که از منظر واکه شناسی و آوایی سختی در تلفظ کلمه گور آب برای ساکنین محل آنرا تبدیل به گُراب نموده است در فارسی، گاهی واکه های /ـُ/ و /ـِ/ به صورت /ـُوْ/ و /ـِیْ/ کوتاه تلفظ می شود.