چشمه هور. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آفتاب. ( ناظم الاطباء ). کنایه از خورشید و نور آن. چشمه نور : نور گیتی فروز و چشمه هور زشت باشد به چشم موشک کور.
سعدی ( گلستان ).
فرهنگ فارسی
دهی است جزئ دهستان دو دانگه بخش ضیائ آباد شهرستان قزوین ٠
