چستر چارلز بنینگتون ( انگلیسی: Chester Charles Bennington ) ( ۲۰ مارس ۱۹۷۶–۲۰ ژوئیه ۲۰۱۷ ) خواننده، موزیسین، آهنگساز و بازیگر آمریکایی و عضو کلیدی گروه موسیقی راک/ آمریکایی لینکین پارک بود. او همچنین به عنوان خوانندهٔ اصلی در گروه راک دد بای سانرایز شناخته می شد و با گروه راک استون تمپل پایلتس از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ به عنوان خواننده همکاری داشت. او به عنوان یکی از چهره های برجسته و تأثیرگذار راک در قرن بیست و یک شناخته می شود؛ او همچنین در فهرست ۱۰۰ خوانندهٔ برتر متال تمام زمان ها که توسط نشریهٔ هیت پریدر منتشر شد جایگاه ۴۶اُم را در اختیار داشت.
... [مشاهده متن کامل]
او دو بار برندهٔ جایزهٔ گرمی شد.
چستر در شهر فینیکس در ایالت آریزونای آمریکا به دنیا آمد. مادر او یک پرستار بود و پدرش یک کارآگاه پلیس که در دو شیفت روی پرونده های تجاوزهای جنسی به کودکان کار می کرد. او از کودکی به موسیقی علاقه نشان داد و از گروه های دپش مد و استون تمپل پایلتس به عنوان اولین الهام بخش هایش نام می برد.
چستر از هفت سالگی توسط یکی از دوستان مذکرش که کمی از او بزرگ تر بود مورد تجاوز جنسی قرار می گرفت. او از افشا کردن این موضوع هراسان بود زیرا از این که دیگران فکر کنند که او همجنس گرا یا دروغگوست می ترسید و با سکوت او، تجاوز تا سیزده سالگی اش ادامه پیدا کرد.
پدر و مادر چستر زمانی که او تنها یازده سال داشت از یکدیگر جدا شدند و پدر بنینگتون حضانت او را بر عهده گرفت. تجاوز و شرایط حاکم بر خانه به شدت بر روحیهٔ او اثر گذاشت و چستر برای آرام کردن خود به نقاشی کشیدن و نوشتن شعر و ترانه روی آورد. او در نوجوانی تحت تأثیر وضعیت نامناسب زندگی اش مصرف الکل و مواد مخدر را آغاز نمود و به الکل، و کوکائین، اعتیاد پیدا کرد.
علاوه بر تمام این ها، چستر در دبیرستان مورد آزار و اذیت فیزیکی قرار می گرفت. او در مصاحبه ای اقرار کرد که «در مدرسه مثل یک عروسک پارچه ای به خاطر لاغر و متفاوت بودن به در و دیوار کوبیده می شد». بنینگتون در ۱۷ سالگی به خانهٔ مادرش نقل مکان کرد و زمانی که مادرش متوجه مصرف مواد مخدر از جانب او شد، او را برای مدتی از خروج از خانه محروم کرد.
بنینگتون سرانجام در بزرگسالی موفق به غلبه بر اعتیاد خود شد و بعدها در مصاحبه های خود مصرف مواد مخدر را کاری بد می شمرد. او پیش از آغاز موسیقی حرفه ای در یک رستوران برگر کینگ کار می کرد و وضعیت مالی خوبی نداشت.
... [مشاهده متن کامل]
او دو بار برندهٔ جایزهٔ گرمی شد.
چستر در شهر فینیکس در ایالت آریزونای آمریکا به دنیا آمد. مادر او یک پرستار بود و پدرش یک کارآگاه پلیس که در دو شیفت روی پرونده های تجاوزهای جنسی به کودکان کار می کرد. او از کودکی به موسیقی علاقه نشان داد و از گروه های دپش مد و استون تمپل پایلتس به عنوان اولین الهام بخش هایش نام می برد.
چستر از هفت سالگی توسط یکی از دوستان مذکرش که کمی از او بزرگ تر بود مورد تجاوز جنسی قرار می گرفت. او از افشا کردن این موضوع هراسان بود زیرا از این که دیگران فکر کنند که او همجنس گرا یا دروغگوست می ترسید و با سکوت او، تجاوز تا سیزده سالگی اش ادامه پیدا کرد.
پدر و مادر چستر زمانی که او تنها یازده سال داشت از یکدیگر جدا شدند و پدر بنینگتون حضانت او را بر عهده گرفت. تجاوز و شرایط حاکم بر خانه به شدت بر روحیهٔ او اثر گذاشت و چستر برای آرام کردن خود به نقاشی کشیدن و نوشتن شعر و ترانه روی آورد. او در نوجوانی تحت تأثیر وضعیت نامناسب زندگی اش مصرف الکل و مواد مخدر را آغاز نمود و به الکل، و کوکائین، اعتیاد پیدا کرد.
علاوه بر تمام این ها، چستر در دبیرستان مورد آزار و اذیت فیزیکی قرار می گرفت. او در مصاحبه ای اقرار کرد که «در مدرسه مثل یک عروسک پارچه ای به خاطر لاغر و متفاوت بودن به در و دیوار کوبیده می شد». بنینگتون در ۱۷ سالگی به خانهٔ مادرش نقل مکان کرد و زمانی که مادرش متوجه مصرف مواد مخدر از جانب او شد، او را برای مدتی از خروج از خانه محروم کرد.
بنینگتون سرانجام در بزرگسالی موفق به غلبه بر اعتیاد خود شد و بعدها در مصاحبه های خود مصرف مواد مخدر را کاری بد می شمرد. او پیش از آغاز موسیقی حرفه ای در یک رستوران برگر کینگ کار می کرد و وضعیت مالی خوبی نداشت.
