چرگنی

لغت نامه دهخدا

چرگنی. [ چ ِ گ ِ ] ( حامص مرکب ) چرکنی. چرکینی. چرگینی. کثافت و ناپاکی. آلودگی و آلایشناکی :
بسیاهی بصر جهان بیند
چرگنی بر سیاه ننشیند.

نظامی.

رجوع به چرگن و چرگین و چرکنی شود.

چرک
کثافت
کثیفی
جرم
به سیاهی بصر جهان بیند
چرگنی بر سیاه ننشیند
✏ �نظامی�