چرک گوش. [ چ ِ ک ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ماده زردرنگی که در سوراخ گوش تولید گردد. ( ناظم الاطباء ). زهر گوش. تلخی گوش. ماده زردرنگ و تلخ و چرب که در گوش پدید آید. ریم گوش. ماده زردی که عادةً از درون گوش تراود. صَملاخ. صُملوخ. ( منتهی الارب ). وَسَخ ُالاْ ُذُن. رجوع به چرک شود.
