چرویده

لغت نامه دهخدا

چرویده. [ چ َرْ دَ / دِ ] ( ن مف /نف ) اسم مفعول از «چرویدن ». چاره جستن را گَشته و دیده [ کذا ]. ( فرهنگ اسدی چ اقبال ص 456 ). چاره. جستن را گشتن. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). چاره جویی کرده. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). چاره جسته. ( فرهنگ نظام ) :
او سنگدل و من بمانده نالان
چرویده و رفته ز دست چاره .
منجیک ( از حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ).
|| دویده. ( از حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ) ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به چرویدن شود.

فرهنگ عمید

چاره جویی شده.

پیشنهاد کاربران

بپرس