چرند گو ی

لغت نامه دهخدا

چرندگوی. [ چ َ رَ ] ( نف مرکب ) یاوه گوی. مهمل گوی. گوینده سخن بیهوده و بی معنی. چرت و پرت گوی. گوینده پرت و پلا. حرف مفت زن. مهمل باف. رجوع به چرند و چرند گفتن و چرند گویی شود.

فرهنگ فارسی

( چرند گو ی ) ( صفت ) آنکه لاطایلات گوید بیهوده گوی .، یاوه گوی . مهمل گوی

پیشنهاد کاربران

بپرس