چرخو

چرخو ؛ با فتحه چ ، واو تقصیر ، در گویش شهر بابکی وسیله ای چوبی که برای تابیدن نخ استفاده میشده

با سکون واو. خراب و زیر و رو در گویش کازرونی. با شدن و کردن همراه می شود. ( ع. ش )