چرخ گرد

لغت نامه دهخدا

چرخ گرد. [ چ َ گ َ ] ( نف مرکب ) گردنده بر چرخ فلک.آسمان گرد. فلک گرد. آسمان نورد. فلک نورد :
یکی دشت پیمای برنده راغ
بدیدار و رفتار زاغ و نه زاغ
که اندام و مه تازش و چرخ گرد
زمین کوب و دریابر و رهنورد.
اسدی.

فرهنگ فارسی

گردنده بر چرخ فلک ٠ آسمان گرد ٠ فلک نورد ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس