چرخ پیمایی

لغت نامه دهخدا

چرخ پیمایی. [ چ َ پ َ / پ ِ ] ( حامص مرکب ) عرش پیمایی. فلک پیمایی. آسمان پیمائی. پرواز بسوی آسمانها و افلاک :
وز پی احمد براقی کن ز روح
پس برای چرخ پیمایی فرست.
خاقانی.
|| گردش و حرکت بر مدار افلاک. رجوع به چرخ پیمای شود.

پیشنهاد کاربران