چرخ سواری

لغت نامه دهخدا

چرخ سواری. [ چ َ خ ِ س َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چرخ. چرخی که بر آن سوار شوند. دوچرخه. مرکوب آهنین. دوچرخه ای که آنرا سوار شوند و به نیروی پا چرخهایش را بحرکت درآورند. قسمی چرخ مخصوص سواری که نوع پائی آن به نیروی پا و نوع موتوری آن به نیروی موتور به حرکت آید و وسیله راهنوردی چرخ سوران باشد. رجوع به چرخ و دوچرخه شود.

چرخ سواری. [ چ َ س َ ] ( حامص مرکب ) سوار دوچرخه شدن.

فرهنگ فارسی

چرخ ٠ چرخی که بر آن سوار شوند ٠

مترادف ها

cycling (اسم)
دوچرخه سواری، چرخه زنی، چرخ سواری

پیشنهاد کاربران

بپرس