چراگاه

[ویکی فقه] چراگاه به زمین مناسب برای چریدن حیوانات علف خوار می گویند.
چراگاه (مرتع): زمین آب و علف دار و مناسب برای چریدن حیوانات علف خوار.

کاربرد چراگاه در فقه
از آن در باب صلات و احیاء موات سخن رفته است.

تمام بودن نماز چوپان
از کسانی که نمازشان در سفر تمام و روزه شان درست است، چوپان ی است که برای چرانیدن حیوانات از چراگاهی به چراگاهی دیگر دائم در حرکت است.

انفال بودن چراگاههای طبیعی
...

چراگاه ( به انگلیسی: Pasture ) ، زمینی است که از آن برای چرا استفاده می شود. چراگاه ها زمین های محدودی هستند که در آن دام های اهلی همچون اسب، گاو، گوسفند یا خوک اهلی به چرا می پردازند. علوفه، اکثر گونه های چمنیان، برخی حبوبات و برخی از علف های هرز زندگی گیاهی غالب در چراگاه ها را تشکیل می دهند. چراگاه ها غالباً در تابستان مورد استفاده قرار می گیرند که متفاوت از مرغزارها هستند که از آن برای چیدن علف و تولید یونجه خشک برای زمستان استفاده می شود.
در مفهوم گسترده تر چراگاه ها به مراتع و دیگر سیستم های چراگاهی و مناطقی که توسط حیوانات وحشی برای چرا انتخاب شده، گفته می شود. [ ۱]