چراغپای. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) چیزی که چراغ را بر بالای آن گذارند. چراغپا. پایه چراغ. چراغپایه. مَنارَه. ( ملخص اللغات حسن خطیب ) ( محمودبن عمر ربنجنی ) ( تفلیسی ). رجوع به چراغپا و چراغپایه شود. || راست شدن اسب بر روی دو پای. برداشتن اسب دو دست خود را و ایستادن بر دو پای. رجوع به چراغپا وچراغپایه شود.
