چراغ علاءالدین

لغت نامه دهخدا

چراغ علاءالدین. [ چ َ / چ ِ غ ِ ع َ ئِدْ دی ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چراغی که علاءالدین پهلوان یکی از داستانهای هزارویکشب با آن چراغ سحرآمیز جادوگری میکرد و بوسیله آن چراغ ثروت فراوان بدست آورد تا آنجا که توانست با دختر پادشاه ازدواج کند. چراغ جادویی که علاءالدین پسر خیاطی بنام مصطفی بوسیله ٔآن چراغ به هر چه میخواست میرسید و با آن چراغ کارهای خارق العاده و سحرآمیز میکرد. چراغ جادوی معروف منسوب به علاءالدین ، پهلوان داستانی از هزارویکشب که بعضی از کشورهای اروپائی نیز بهمین مناسبت نوعی چراغ یا بخاری را باسم او نام گذاری کرده ، «چراغ آلادین » و «بخاری آلادین » نامیده اند. چراغ جادو. چراغ سحرآمیز.

پیشنهاد کاربران