چراغ روغن چراغی. [ چ َ / چ ِ غ ِ رَ / رُو غ َ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چراغی که سوخت آن از روغنی معروف به «روغن چراغ » باشد. چراغی که روغن سوخت آن روغن کنجد یا روغن بزرک یا روغن پنبه دانه و امثال اینها باشد. نوعی چراغ پیه سوز. رجوع به چراغ پیه سوز شود.
فرهنگ فارسی
چراغیکه سوخت آن از روغنی معروف به (( روغن چراغ ) ) باشد .
