چراغ دِهلی، نصیرالدّین محمود (اوده ح ۶۷۵ـ دهلی ۷۵۷ق)
از مشایخ معروف صوفیه و عارف سلسلۀ چشتیه در هند. در شمار ارادتمندان نظام الدین اولیاء بود و استاد از فرط محبتی که به او داشت وی را «گنج معانی» لقب داد. سرانجام در شمار خلفای نظام الدین نیز قرار گرفت. نظام الدین به هنگام فوت، هرکدام از خلفای خود را به گوشه ای از جهان فرستاد، اما او را نزد خود نگاه داشت و تمامی میراث استاد خودش «گنج شکر» را نیز به او سپرد. با امیرخسرو دهلوی رفاقت داشت و در سلوک، همراه هم بودند. جلال الدین بخاری مشهور به «مخدوم جهانیان» به او ارادت می ورزید که سرانجام به قرارگرفتن در مرتبۀ خلافت او ختم شد. در دهلی هم اکنون بنای زیبایی بر فراز آرامگاهش وجود دارد. ملفوظات او را شاگردش، حمید قلندر، در کتابی به نام خیرالمجالس گرد آورد.
از مشایخ معروف صوفیه و عارف سلسلۀ چشتیه در هند. در شمار ارادتمندان نظام الدین اولیاء بود و استاد از فرط محبتی که به او داشت وی را «گنج معانی» لقب داد. سرانجام در شمار خلفای نظام الدین نیز قرار گرفت. نظام الدین به هنگام فوت، هرکدام از خلفای خود را به گوشه ای از جهان فرستاد، اما او را نزد خود نگاه داشت و تمامی میراث استاد خودش «گنج شکر» را نیز به او سپرد. با امیرخسرو دهلوی رفاقت داشت و در سلوک، همراه هم بودند. جلال الدین بخاری مشهور به «مخدوم جهانیان» به او ارادت می ورزید که سرانجام به قرارگرفتن در مرتبۀ خلافت او ختم شد. در دهلی هم اکنون بنای زیبایی بر فراز آرامگاهش وجود دارد. ملفوظات او را شاگردش، حمید قلندر، در کتابی به نام خیرالمجالس گرد آورد.